Ο πρωτοπόρος ερευνητής που έσωσε εκατομμύρια γυναίκες

Γιός του γιατρού Νικόλαου Παπανικολάου, που εξασκούσε το επάγγελμά του για πολλά χρόνια στην Κύμη, 

προτού εκλεγεί δήμαρχος της πόλης και έπειτα Βουλευτής Ευβοίας και Καρυστίας, ο Γεώργιος Παπανικολάου

 έδειξε από την εφηβεία την έφεση που είχε στις επιστήμες.

 Ολοκληρώνοντας τις σπουδές του στο γυμνάσιο, γράφτηκε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών,

 το 1898, και έλαβε το πτυχίο του το 1904, σε ηλικία 21 ετών. Μέσα στα ενδιαφέροντά του ήταν ακόμη η 

εκμάθηση ξένων γλωσσών, αλλά και η μουσική – έπαιζε βιολί για οκτώ χρόνια. 

Επέστρεψε στην Κύμη μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του στην Ιατρική Σχολή και έχοντας πάρει

 το δίπλωμά του, ωστόσο δεν ήθελε να γίνει γιατρός, με αποτέλεσμα να στραφεί στη φιλοσοφία και βιολογία.

Ο πατέρας του, τον έστειλε σπαταλώντας τις λιγοστές οικονομίες της οικογένειας στη Γερμανία του 1907 

για ανώτερες σπουδές. Κι εκεί όμως, ο φιλοσοφικός στοχασμός κυριάρχησε, ενώ παράλληλα προχώρησε

 στη συγκρότηση μίας σοσιαλιστικής ομάδας. Σε μία από τις δημοσιεύσεις του στο αθηναϊκό περιοδικό

 «Ο Νουμάς», γνωστοποίησε την απόφασή του να αφιερωθεί στη βιολογική έρευνα, γράφοντας σε γράμμα 

προς την οικογένειά του. «Δεν είμαι πλέον ονειροπόλος. Η επιστήμη με άρπαξε από τα χέρια του Νίτσε. 

Πατώ απάνω σε έδαφος στερεό».

Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1910, παντρεύτηκε την Ανδρομάχη Μαυρογένη και βλέποντας ότι το έδαφος 

δεν ήταν πρόσφορο για την επιστημονική του έρευνα, έφυγε για την Ευρώπη, όπου εργάστηκε στο

 ωκεανογραφικό Ινστιτούτο του Μονακό, στο ωκεανογραφικό σκάφος «L” Hirodelle» του πρίγκιπα Αλβέρτου Α”.

 Μετά το τέλος του Βαλκανικού Πολέμου το 1912 μετανάστευσε στην Αμερική μαζί με τη σύζυγό του. 

Ξεπερνώντας αρκετές δυσκολίες, διορίστηκε βοηθός του παθολογοανατομικού τμήματος του Νοσοκομείου 

της Νέας Υόρκης.

 Η εξέλιξή του ήταν άμεση. Εργάστηκε στο Ιατρικό Κολέγιο του Πανεπιστημίου του Κορνέλ 

από το 1914 έως το 1961, αποκτώντας όλους τους τίτλους της ακαδημαϊκής ιεραρχίας, χωρίς,

 να λάβει διδακτικά καθήκοντα, προκειμένου να μην απέχει από το ερευνητικό του έργο.

Αρχικώς, από τη Γερμανία ακόμη, είχε μελετήσει πειραματικά το κολπικό επίχρισμα σε ινδικά χοιρίδια

 με ενθαρρυντικά αποτελέσματα, σε σημείο που του προτάθηκε από την Βενιζέλο να γυρίσει στην Ελλάδα, 

όπου θα του απονεμόταν τιμητικά ο τίτλος του καθηγητή της έδρας της Ζωολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. 

Ωστόσο κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ, καθώς ο Βενιζέλος έχασε τις εκλογές. Η πρωτοποριακή κυτταροδιαγνωστική

 μέθοδος του «Dr Pap» έγινε γνωστή με τις ιατρικές συντμήσεις «Pap smear» (επίχρισμα Παπανικολάου) 

και «Pap test» (δοκιμασία Παπανικολάου).

Στα 78 του χρόνια εγκατέλειψε τη Νέα Υόρκη και εγκαταστάθηκε στο Μαϊάμι για να αναλάβει την οργάνωση 

και τη διεύθυνση του εκεί Καρκινολογικού Ινστιτούτου. Το οποίο δεν πρόλαβε να εγκαινιάσει καθώς απεβίωσε.

                                                                 Στην είσοδο του Ινστιτούτου, που έχει μετονομαστεί σε

 «Ερευνητικό Καρκινολογικό Ινστιτούτο Γεώργιος Παπανικολάου», υπάρχει μία αναμνηστική πλακέτα – 

αφιέρωση στον άνθρωπο, όπως αναγράφει, ο οποίος «χάρισε ζωή στις γυναίκες ολόκληρου του κόσμου».

 Η ακαδημαϊκή κοινότητα παραδέχθηκε πως αδικήθηκε, καθώς παρά τη σημαντικότατη ανακάλυψη του, 

δεν τιμήθηκε με το Νόμπελ Ιατρικής, για το οποίο είχε προταθεί από δεκάδες Ελληνες και ξένους ερευνητές.

Μνημειώδες είναι και το συγγραφικό του έργο, ιδιαιτέρως ο Ατλας Αποφολιδωτικής Κυτταρολογίας, 

που θεωρείται ευαγγέλιο για τον κλάδο της κυτταρολογίας, αλλά και την ιατρική βιβλιογραφία μέχρι και σήμερα.

Είπε...